Του Τάσου Παππά
ΕΦ.ΣΥΝ.
Ενοχλημένος εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου επειδή διαπιστώνει ότι οι υπουργοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποφεύγουν να μιλάνε για τα επιτεύγματα της κυβέρνησης και το παίζουν λούφα και παραλλαγή, εκτός αν πρόκειται για το πεδίο της δικής τους αρμοδιότητας, οπότε είναι υποχρεωμένοι να εξωραΐζουν τις πολιτικές τους. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας. Βουλευτές συγκροτούν ομάδες και καταθέτουν ερωτήσεις και επερωτήσεις, μερικοί εξ αυτών δεν διστάζουν να ασκούν κριτική στις επιλογές του μεγάρου Μαξίμου και κάποιοι δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για τους χειρισμούς κορυφαίων υπουργών σε ορισμένα κρίσιμης σημασίας θέματα.
Ολα αυτά είναι συμπτώματα κρίσης που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να πάρει διαστάσεις σε μια περίοδο δύσκολη για τον ίδιο και την κυβέρνησή του, ωστόσο λείπουν από τη σκηνή εκείνα τα στελέχη που έχουν τα προσόντα να παίξουν πυροσβεστικό ρόλο και να συνετίσουν είτε με το καλό (γαλιφιές και υποσχέσεις) είτε με το άγριο (προειδοποιήσεις, εκβιασμοί, απειλές) τους ατίθασους βουλευτές. Στις εξαιρέσεις είναι ο υπουργός Υγείας, Αδωνης Γεωργιάδης, και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, παράγοντες που δεν προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Ο ένας ήταν σε ηγετική θέση στον ΛΑΟΣ, ο άλλος υπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί υπερασπίζονται με φανατισμό την κυβέρνηση και το κόμμα στο οποίο σήμερα ανήκουν, αλλά το πολεμούσαν με πάθος στο παρελθόν. Η σύγκρουση με τους πολιτικούς αντιπάλους τους είναι εφ’ όλης της ύλης. Λειτουργούν σε πολλές περιπτώσεις ως αντ’ αυτού, προφανώς με την έγκριση του αρχηγού. Και οι δύο κατηγορούν, ο ένας δημοσίως, ο άλλος προς το παρόν ιδιωτικώς, συναδέλφους τους υπουργούς οι οποίοι δεν βάζουν πλάτη και προτιμούν να «δοξάζονται κρυπτόμενοι» επειδή φοβούνται ότι θα «εξευτελιστούν εμφανιζόμενοι».
Ο πρώτος λόγω της προσφοράς του στο επικοινωνιακό πεδίο δεν έχει χάσει την υπουργική καρέκλα ακόμη και για αστοχίες και λάθη που αν τα είχε διαπράξει άλλος υπουργός θα είχε απομακρυνθεί. Η παραμονή του στην κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές πρέπει να θεωρείται σίγουρη όχι μόνο για τις επιδόσεις του στη μάχη εναντίον της αντιπολίτευσης, αλλά και λόγω της εκτίμησης του επικεφαλής του καθεστώτος ότι αν τον διώξει, αυτός δεν πρόκειται να κάτσει φρόνιμα εσωκομματικά. Το τελευταίο που θα ήθελε σε τούτη τη φάση ο κ. Μητσοτάκης είναι μια φωνακλάδικη εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο δεύτερος έχει αναλάβει -αυτοθέλητα(;), κατ’ εντολήν(;)- την ευθύνη της αντιπαράθεσης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στη Βουλή και στα μέσα ενημέρωσης και ειδικότερα με την Πλεύση Ελευθερίας. Στο μέγαρο Μαξίμου τού πιστώνουν τη μείωση στις δημοσκοπήσεις των ποσοστών του κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οπότε εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα παραμείνει στην κυβέρνηση.
Γεννάται πάντως το ερώτημα. Εχει λόγους η κυβέρνηση να αισθάνεται υπερήφανη για τις πολιτικές της; Είναι σε θέση υπουργοί και βουλευτές να την υπερασπιστούν χωρίς να καταφύγουν σε ελαφρότητες που θα τους εκθέσουν και σε τοξικούς χαρακτηρισμούς που θα δημιουργήσουν την αίσθηση στην κοινωνία ότι αμύνονται γιατί χάνουν; Τα γεγονότα, που ως γνωστόν είναι πεισματάρικα, δεν επιτρέπουν να δημιουργηθεί κλίμα αισιοδοξίας, ενώ το σύστημα Μητσοτάκη έχει χάσει ορισμένους από τους ιμάντες του στον τομέα της προπαγάνδας. Κάποτε ήταν κυρίαρχο. Κάποτε οι φίλιες επικοινωνιακά δυνάμεις έκαναν τα πάντα για να φασκιώσουν την πραγματικότητα. Σήμερα το μέτωπο έχει διαρραγεί. Κάποτε οι φιλοκυβερνητικοί δημοσιολόγοι παρασυρμένοι από το μίσος τους για τους εχθρούς της κυβέρνησης έγραφαν και έλεγαν ότι ο πρωθυπουργός συγκρίνεται με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Σήμερα είτε κρύβονται, είτε έχουν επιλέξει διάδοχο.
Και πώς να υπερασπιστείς τις πολιτικές της κυβέρνησης; Η ακρίβεια παρούσα, στους μισθούς είμαστε στον πάτο του καταλόγου των ευρωπαϊκών χωρών. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, η Ελλάδα έχει από τις πλέον άνισες σχέσεις κερδών-μισθών στην Ε.Ε., μια ψαλίδα που έχει διευρυνθεί αισθητά από το 2019 και μετά, δηλαδή την εξαετία της Ν.Δ. Παγκόσμιο ρεκόρ στις απευθείας αναθέσεις, οι μετακλητοί συγκροτούν μεραρχία. Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια με πολλά κενά. Ο υπουργός Υγείας κάθε φορά που επισκέπτεται νοσοκομεία αποδοκιμάζεται. Οι πολίτες, όπως προκύπτει από τις μετρήσεις, πιστεύουν ότι η κυβέρνηση έχει πιάσει βαθμό πολύ κάτω από τη βάση στην αποτελεσματικότητα, στην ειλικρίνεια, στη διαφάνεια, την κατηγορούν ότι επιχειρεί να μπαζώσει το έγκλημα των Τεμπών και τη βρόμικη ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών στο αρχείο, οι υπουργοί και οι στρατηγοί που παρακολουθούνταν από το παρακράτος που είχε στηθεί έκαναν την πάπια για να μην πληγωθεί η παράταξη, να μην προσβληθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και φυσικά ανταμείφθηκαν. Η ηγεσία της Δικαιοσύνης είναι μονόφθαλμη. Και καλή διάθεση να έχεις και πρόθυμος να είσαι και δεξιότητες να διαθέτεις και να υπηρετείς πιστά τον αρχηγό, δεν γίνεται να κάνεις το μαύρο άσπρο, δεν γίνεται να παραμυθιάζεις στο διηνεκές τους ψηφοφόρους.